Kinesitherapeuten zijn al lang vragende partij om meer digitaal te werken. De invoering van de digitale verwijsvoorschriften kan voor Dirk Verleyen, kinesitherapeut en voorzitter van de Vlaamse vleugel van de beroepsvereniging AXXON, niet snel genoeg gaan. ‘De digitalisering binnen de kinesitherapie staat al geruime tijd op de agenda. We hopen dat er nu echt werk van wordt gemaakt.’ Recip-e sprak met Dhr. Verleyen over de voordelen van de digitalisatie en de bijzondere samenwerking met de ziekenfondsen in dit traject.
Als voorzitter van de Vlaamse vleugel van kinesitherapeutenvereniging AXXON is Dirk Verleyen sterk betrokken bij de digitalisering binnen het beroep. ‘In de kinesitherapie is er al lang sprake van meer gedigitaliseerd werken. We zijn blij dat er op korte termijn veranderingen aankomen’. Vanuit zijn rol bij AXXON is Dhr. Verleyen al geruime tijd lid van het bestuursorgaan van Recip-e, waar hij sinds vorig jaar de rol van ondervoorzitter op zich neemt.
Eén van die aankomende veranderingen zijn de digitale verwijsvoorschriften, een traject dat Recip-e in samenwerking met het RIZIV uitvoert. ‘Recip-e is de ideale partner in dit verhaal’, volgens Dhr. Verleyen. ‘We hebben de expertise om de voorschriften op ons platform te beheren. Dit zal de kinderziekten bij de opstart sterk verminderen en resulteren in een stabiel systeem.’ De werkgroep voor de uitwerking van de verwijsvoorschriften kinesitherapie gaat in maart dit jaar van start.
Ook de ziekenfondsen doen hun deel
Wil je als patiënt terugbetaling voor je kinesitherapiebehandeling, dan heb je een voorschrift nodig van een arts. Dit maakt dat de ziekenfondsen een belangrijke partner zijn in dit verhaal. Momenteel loopt er al een digitaliseringstraject rond het eAgreement, het digitaal uitwisselingssysteem tussen de kinesitherapeuten, de ziekenfondsen en hun adviserend artsen. Het systeem heeft betrekking op alle registraties, aanvragen, kennisgevingen en verzendingen van documenten in het kader van kinesitherapie. Waar dit proces voordien nog via papier verliep, zal het weldra volledig gedigitaliseerd verlopen. ‘We hadden hiervoor overleg met de ziekenfondsen, want dit vereist een aanpassing van hun software. De nodige aanpassingen werden doorgevoerd, alle partijen staan klaar om te starten. Het is enkel nog wachten op de publicatie van het Koninklijk Besluit dat alles wettelijk regelt’, vertelt Dhr. Verleyen.
Daar worden binnenkort de digitale verwijsvoorschriften aan toegevoegd. ‘Er zullen opnieuw aanpassingen nodig zijn aan de software van de ziekenfondsen. Maar de ziekenfondsen geven aan daar open voor te staan.’ Dhr. Verleyen hoopt dat de dienst eAgreement nog dit jaar realiteit wordt. ‘Het zou mooi zijn mochten de digitale verwijsvoorschriften kort daarna volgen. Dan zou er een complete digitale flow mogelijk zijn voor de kinesitherapie op voorschrift.’
Vorming als gedeelde verantwoordelijkheid
Zowel voor het eAgreement als de digitale verwijsvoorschriften is er de nodige sensibilisering en opleiding nodig. Voor Dhr. Verleyen is dat een gedeelde verantwoordelijkheid: ‘Recip-e speelt zeker een rol voor de opleiding in het kader van de verwijsvoorschriften, maar elke betrokken partner moet zijn deel doen.’
Vereenvoudigde administratie en minder fouten
De kinesitherapeut ziet een voordeel van de digitale verwijsvoorschriften op het vlak van administratie. ‘Ik zou niet spreken van een vermindering van de administratie, wel van een vereenvoudiging.’ Op dit moment zijn er enkele vereisten waar een voorschrift voor kinesitherapie aan moet voldoen. De voorschrijver vermeldt onder meer de gegevens van zichzelf en de patiënt, de pathologie en het aantal sessies, en ondertekent het voorschrift. ‘In praktijk gebeurt het dat er bepaalde informatie ontbreekt. We contacteren dan de voorschrijver, maar dat is niet evident gezien de werkdruk van de artsen op dit moment’, verduidelijkt Dhr. Verleyen. ‘In het digitale verhaal zal de foutenmarge kleiner zijn. De templates van de voorschriften moeten er op voorzien zijn dat het voorschrift niet verstuurd kan worden als niet alle informatie correct ingevuld is.’
Het kan voor hem echter nog verder gaan. ‘Ideaal gezien koppelen we evidence linkers en decision support aan het verwijsvoorschrift. Wanneer artsen dan een bepaalde diagnose stellen en invoeren, krijgen ze aanbevelingen en richtlijnen tot het voorschrijven van kinesitherapieverstrekkingen. Hiermee bestrijden we niet alleen de overconsumptie, maar ook de onderconsumptie.’
Een digitaal communicatiemiddel binnen gedeelde zorg voor patiënten
Daarnaast vindt dhr. Verleyen het digitaal verwijsvoorschrift een communicatiemiddel binnen de gedeelde zorg voor patiënten. ‘Denk maar aan patiënten die bijvoorbeeld een bepaalde tijd aan zee verblijven. Mijn collega aan de kust kan via het digitaal voorschrift de behandeling verderzetten, zonder gedoe met kopieën van voorschriften. Of bijvoorbeeld therapie voor een kind in een co-ouderschapsregeling waarbij de ene ouder in Brussel en de andere in Antwerpen woont. Dat zijn situaties die nu problemen scheppen, maar met de digitalisering opgelost zijn.’
Het digitaal verwijsvoorschrift zal ook de communicatie tussen voorschrijver en kinesitherapeut makkelijker maken. ‘Bij patiënten met een langdurige behandeling zal de kinesitherapeut via een digitale flow een voorstel kunnen doen voor een verlenging van de therapie, waarna de voorschrijver het valideert. Dat verbetert met zekerheid de samenwerking.’
Logische volgende stap
Volgens Dhr. Verleyen is het merendeel van de voorschrijvers het ondertussen gewend om digitaal voor te schrijven. ‘Ik krijg vaak voorschriften voor kinesitherapie die opgemaakt zijn als elektronisch farmaceutisch voorschrift. Dat toont aan dat de manier van werken helemaal is ingeburgerd en digitale verwijsvoorschriften – ook voor andere zorgberoepen – de logische volgende stap zijn.’
In de toekomst hoopt de kinesitherapeut dat een efficiënte gegevensdeling tussen zorgverleners mogelijk is. ‘Patiënten zijn de eigenaar van hun gezondheidsgegevens. Patiënten geven aan dat ze het bijvoorbeeld vreemd vinden dat hun kinesitherapeut geen toegang heeft tot hun radiografieën en/of andere relevante medische gegevens. Maar op dit moment is het zo en doen we elke dag ons best om de zorg voor de patiënt zo kwaliteitsvol en efficiënt mogelijk te garanderen.’
